Tak, znowu nadszedł ten czas, kiedy to na blogach króluje zasadniczo jeden temat- Share Week 2018. Jest to mój ulubiony blogowy ranking i doskonała okazja, żeby docenić siebie nawzajem, dlatego i ja dorzucę dziś swoje trzy grosze. Jeśli nie wiesz, o co w tym wszystkim chodzi- odsyłam do wpisu Andrzeja Tucholskiego, organizatora całego tego zamieszania.
Rok nieubłaganie zbliża się ku końcowi. Nie mam pojęcia, kiedy te 12 miesięcy przeleciało, ale faktem jest, że już za dwa tygodnie kolejne Boże Narodzenie, a zaraz potem Sylwester. 2017 był dla mnie rokiem dobrym, pod bardzo wieloma względami. Żeby jednak nie zanudzać Cię tysiącami historii z mojego życia, postanowiłam skupić się tylko na moich blogowych osiągnięciach.
Bardzo pozytywny odbiór mojego Egocentrycznego tekstu o Autorce, jak i dzisiejszy Dzień Dziecka skłoniły mnie do napisania kolejnego wpisu poświęconego nieco mojej własnej osobie. Mam nadzieję, że nie przerodzi się to w jakiś narcyzm. Opowiem Wam dziś trochę o swoim dzieciństwie: moich wpomnieniach, marzeniach, lękach i różnych dziwactwach…
Przychodzę dziś do Ciebie z wyzwaniem… Na Faceboku już od połowy miesiąca pojawiały się drobne sygnały je zapowiadające, a jeśli odwiedzasz wiele blogów, być może przypadkiem trafiłeś już na post dotyczący tej akcji- gdyż mimo, że jestem jej pomysłodawcą, jak zwykle mam lekki poślizg czasowy…
Ostatnio moje posty były raczej lekkie pozbawione głębszych przemyśleń- co być może jest pewnym rozczarowaniem dla części z Was… Muszę więc te właśnie osoby zmartwić- prawdopodobnie tych poważniejszych wpisów, w których próbuję przekazać swoje mądrości będzie coraz mniej. Dlaczego? Już wyjaśniam…
Nigdy nie napisałam postu typowo o samej sobie. Zawsze wydawało mi się, że jest to temat mało interesujący dla czytelników. Dotarło do mnie jednak, że większość z Was wie o mnie tyle, że miałam nieciekawą przeszłość narkotykowo- jedzeniową, z której udało mi się wygrzebać i teraz prawię morały innym. I tak sobie zaczęłam myśleć, że przedstawiłam Wam bardzo niepełny i nie do końca prawdziwy obraz mojej osoby… Pomyślałby kto, że rzeczywiście taka jestem dojrzała, poważna i doświadczona…
Jak wiecie, od 2,5 roku studiuję informatykę w Niemczech. Jako, że w gimnazjum i liceum chodziłam do klasy dwujęzycznej, raz na jakiś czas wpadali do nas z wizytą absolwenci szkoły i nieco opowiadali o tym, jakie formalności musimy załatwić aby w móc wyjechać na studia do naszych zachodnich sąsiadów. Dla tych jednak, którzy nie mieli dotąd możliwości dowiedzieć się więcej w tym temacie, postanowiłam napisać dzisiejszy post.
Continue reading „Jak się dostać na studia w Niemczech? Formalności, które musisz załatwić.”
W ostatnich dniach jest to temat, który zdominował polskie blogi. O czym mowa? Ano o SHARE WEEK 2017, czyli corocznej akcji stworzonej przez Andrzeja Tucholskiego, w której blogerzy polecają innych blogerów 🙂 Każdy może nominować trzech innych twórców, a na koniec wszystkie głosy zostają zliczone i publikowana jest lista zwycięzców. Tegoroczna edycja jest już szóstą, jednak ja po raz pierwszy mam okazję wziąć w udział w akcji.
Po ostatnim ważnym dla mnie i utrzymanym w nieco poważniejszym tonie temacie, znów przyszła pora na coś lżejszego. Czas na drugi post z serii „Co robię w czasie wolnym?”! Jak zapewne zauważyliście, jedną z rzeczy, którymi się zajmuję jest blogowanie 🙂 Nie będę zanudzać Was (choć początkowo miałam taki zamiar) całą historią mojej przygody z pisaniem bloga od 11-go roku życia do dziś. Opowiem za to nieco o tym, ile rzeczywiście godzin w tygodniu poświęcam na wszystkie sprawy związane z prowadzeniem mojej strony i dlaczego aż tyle 🙂
